Giuseppe Tartini ผู้สยบยอมแก่ซาตาน
เป็นคีตกวีร่วมยุค Baroque กับ Johann Sebastian Bach
ผู้ทรงอิทธิพล และ Frederick Handel ผู้เรืองนาม
.....
The Violin Sonata in G minor รู้จักกันดีในชื่อ
“Devil's Trill Sonata” “Sonata” คือ
การบรรเลงเดี่ยวเครื่องดนตรี ส่วน “Trill” คือ การระรัวสาย
แล้วเหตุใดบทเพลงนี้จึงได้ชื่อ “Devil's Trill Sonata” มีเรื่องราวเล่าสืบต่อกันมา
โดย Tartini เป็นผู้เล่าทิ้งไว้เองว่า
.....
ในค่ำคืนหนึ่ง ขณะที่ Tartini กำลังหลับนั้น ฝันว่า ได้ตกลงทำสัญญากับซาตาน โดยในความฝันนั้น
เพื่อทดสอบซาตานว่ามีความสามารถสักเพียงใด Tartini จึงหยิบยื่นไวโอลินของเขาแก่ซาตานและซาตานรับไวโอลินพร้อมขึ้นคันชักโดยพลัน ณ ห้วงเวลาที่ซาตานบรรเลงนั้น Tartini เหมือนตกอยู่ในภวังค์จนแทบหยุดลมหายใจ
เพราะมันช่างเป็น Sonata ที่แสนไพเราะ เปี่ยมไปด้วยจินตนาการ
เขาไม่เคยรับฟังบทเพลงที่ไพเราะเช่นนั้นมาก่อน
เปรียบได้ว่าเป็นบทเพลงที่ไม่เคยปรากฏขึ้นบนบรรพพิภพก็ว่าได้ ซึ่งยากจะหาใครเทียม
และเมื่อรู้สึกตัวตื่น Tartini รีบจับไวโอลินขึ้นมาด้วยหวังว่าจะจดจำได้สักเสี้ยวหนึ่งของบท
Sonata ในฝันนั้น แต่ต้องหมดหวังอย่างสิ้นเชิง
เพราะเขาไม่อาจทำมันได้ ทำได้ดีที่สุดเพียง Devil's Trill Sonata บทนี้ ซึ่งยังห่างชั้นจาก Sonata ที่ซาตานบรรเลงในฝันมาก
.....
ประเด็นที่ผมเห็นว่าน่าสนใจ คือ
บทเพลงของคีตกวีในยุคนั้นต่างล้วนเทิดทูนอุทิศแก่พระเจ้า แต่ Tartini กลับยกย่องเทิดทูนซาตาน ซึ่งหากพิจารณาอีกมุมหนึ่ง อาจมองได้ว่า Tartini
ยกซาตานขึ้นมาเพื่อสร้างความชอบธรรมในการยกยอ Sonata ของตนเองก็เป็นได้
.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น